De Vuurplaats

-

Silva zat op een van de boomstammen die rond het kampvuur stonden met een mok warme thee in zijn ene hand en een brief in de andere. Zijn vader had het een en ander voor hem achtergelaten voor zijn vertrek met onder andere een brief van zijn moeder. De oude man was niet blij geweest dat hij niet in zijn vertrekken was geweest maar nog bij de prinses was toen hij hem had weten te vinden. Silva had hem voor preuts en ouderwets uitgemaakt. Uiteindelijk hadden hun wegen gescheiden op een niet erg plezierige manier. Silva was geirriteerd dat zijn ouders vonden dat hij zo in de gaten gehouden moest worden. Bovendien leek het in de brief alsof zijn moeder net deed dat ze hem zijn vrijheid en verantwoordelijkheden gaf. Toch las hij ook graag de beschrijvingen over zijn broer en zus, zowel als de rest van zijn familie. Zuchtend propte hij het stuk perkament terug in de envelop en dronk van zijn thee terwijl hij de kring rond keek. Hij had kort met een soldaat gesproken die hij voornamelijk kende omdat hij ook uit Myr kwam. Maar terwijl Matheo nog wat dan ook aan het doen was, was het Silva erg duidelijk dat hij niet veel vrienden had in het kamp. Hij had de afgelopen dagen dus ook maar zijn rust wat genomen als hij niet druk bezig was met training of zijn taken.

Met een grijns op zijn gezicht dacht hij terug aan de laatste dagen, maar vooral aan de mooie vrouw die aan zijn zijde was geweest, terwijl hij af liep op de vuurplaats waar zijn collega's hem hadden verteld dat de prins zou zitten. Hij had zijn goede vriend in Tyrosh niet meer tegen het lijf kunnen lopen en hem kunnen vragen of hij ook langer zou blijven in de stad. Zonder de afleiding van Silvester had hij echter wel meer tijd voor Eisa kunnen maken en daar had hij mooi gebruik van gemaakt. Er was geen nacht dat hij zonder haar in slaap was gevallen en het afscheid had hem dus ook zwaar gelegen. Matheo had die ochtend nog een tijd met Eisa en haar gezelschap kunnen reizen voordat uiteindelijk toch hun wegen hadden moeten scheiden. Hij had haar beloofd om haar te schrijven en hij kon enkel hopen dat haar eigen belofte geen leugen was. Matheo hoorde graag wat ze allemaal beleefde in de andere delen van het land. Zelf had hij uiteindelijk toch weer terug moeten reizen naar het kamp, vooral na de woedende brief die hij had ontvangen van zijn moeder. Daarin had ze hem heel duidelijk laten weten wat ze er van vond dat hij niet had laten weten dat hij niet mee zou reizen terug naar huis. Matheo had daardoor nog niet zijn hoofd durven laten zien in zijn eigen huis. 'Silva!' riep hij van een afstandje al naar zijn vriend toe, waarna hij het laatste stukje jogde naar het kampvuur toe en zijn vriend al snel in zijn armen sloot. 'Heb je het de laatste dagen zonder mij hier kunnen overleven?' grapte hij, waarna hij ook plaats nam bij het warme vuur. 'Gaan de roddels al over jou en jouw prinsesje rond?'

Silva was zo verzonken in gedachten dat het hem een moment kostte voor hij door had dat zijn naam geroepen werd. Verrast keek hij dan ook om en stond toen met een grijns op om zijn vriend te begroeten. 'Matheo Barnes, waag het niet eerst naar mij en Inanna te vragen terwijl ik geen flauw idee heb wat jij de afgelopen dagen hebt uitgespookt!' Silva had al snel te horen gekregen dat hij niet de enige was die niet op tijd bij de taverne was geweest om met de familie Barnes terug naar het kamp te reizen. De oudere broer van Matheo had hem bij aankomst direct opgezocht om te vragen of hij wist waar zijn vriend was en een dag later was hij ook door zijn vader in zijn tent opgetrommeld geweest om uitleg te doen. Hij moest lachen terwijl hij naast zijn kameraad ging zitten, maar wachtte ongeduldig zijn antwoord af. Wie of wat had hem opgehouden? Hij kon zich niet herinneren of een van de adellijke dames misschien halverwege de avond verdwenen was. Maar zijn aandacht was ook zo gefocust geweest. 'Het kamp is altijd wat laat met de beste roddels,' grinnikte hij nog terwijl hij zijn eigen mok met warme thee aan zijn vriend aanbood. Hij had koud aangevoeld.

Matheo keek zijn vriend met een brutale glimlach aan en schoof wat dichter naar hem toe. Ze hadden sinds het feest nog geen tijd gehad om elkaar op de hoogte te brengen van hun avonturen. 'Weet je nog dat ik je vertelde dat ik heel wat plezier heb beleefd met die zangeres die toen kwam zingen in het kamp? Tweemaal raden wie er op dat feest was... en met wie ik jouw bed heb gedeeld?' Tijdens die laatste woorden gaf hij zijn vriend een plagerige duw. Matheo dacht niet dat hij zijn vriend al had verteld dat hij heel goed gebruik had gemaakt van zijn bed in het Noordelijke paleis. Hij hoopte maar dat Silva er niet al te veel meer gebruik van had gemaakt of dat de dekens wellicht verschoond waren. 'En mijn kunde in bed was uiteraard voor herhaling vatbaar geweest... Al zou ik haar nu alweer in een bed gesleurd hebben als ze hier nog was. Die vrouw-' Zijn gedachten gleden alweer naar Eisa toe. Ze wist vast wel hoe erg ze hem weer eens om haar vinger had gewonden. Dat was haar al die tijd geleden ook alweer gelukt. 'Maar jij en het prinsesje, dan? Ze leek tijdens het feest niet van je af te kunnen blijven,' grinnikte Matheo benieuwd. Matheo besloot nog maar niet over de Koning te beginnen.

Silva wist dat er wel een goed verhaal uit Matheo's mond moet komen. Hij bleef echt niet zomaar een paar dagen langer weg van het kamp. Alhoewel- Ze hadden samen al genoeg redenen verzonnen om hun taken niet uit te voeren. Een goed feest, een stel mooie vrouwen, een heerlijke maaltijd in een taverne richting zee- 'Dat weet ik zeker. Je bracht haar nog op op het pleinfeest.' Hij schudde vervolgens lachend zijn hoofd en klopte op Matheo's been. Het vooral de openbaring over zijn bed die hem heel wat verraste en enkele puzzelstukjes op zijn plek deed doen vallen. De bediendes hadden zo raar gedaan toen Silva zijn vertrekken terug opgezocht had in het Noordelijke paleis. Ze hadden hem amper aan durven kijken. Hij dacht dat de Landvrouwe misschien wat gezegd moest hebben, maar het was nu duidelijk iets anders. 'Ik had zelf ook wel kunnen bedenken om je mijn vertrekken aan te bieden aangezien ik er zeker van was dat ik ze niet zou gebruiken die nacht. Maar blijkbaar wist jij ook erg goed wat mijn intenties waren,' grinnikte Silva. Uiteindelijk was het toch niet echt zijn bed. Het was maar een gastenvertrek dat niet eens naar zijn smaak ingericht was. 'Dus je hebt al die dagen met met een vrouw gespendeerd? Dat ze je niet beu is geworden of jij haar,' plaagde Silv ahem halfslachtig. Eerlijk gezegd was hij aardig onder de indruk dat zijn vriend zo bezig was gehouden door de vrouw. 'Is zij de zangeres van de troupe die optrad op Inanna's feest? Ik heb ze wel eens eerder gezien, misschien-' Hij probeerde zich te bedenken of hij zelf ooit met zijn oog op die vrouw was gevallen. 'Ik heb het misschien iets te snel te intens gespeeld,' stelde hij enigszins twijfelachtig. 'Die kus heeft onze avond nog wel wat in gevaar gebracht, maar ik ben blij te rapporteren dat we een erg plezierige nacht in haar bed door hebben gebracht.' Hierbij grijnsde hij des te breder. 'Ze komt binnenkort hier op bezoek met haar vader. Ik geloof dat we dan onze avonturen voort zullen zetten.'

Matheo was erg trots over zijn avonturen van de laatste dagen, vooral omdat het als zo'n goed verhaal klonk als hij het vertelde aan zijn vriend. 'Dat was niet nodig, mijn vriend. Ik wist toch wel dat ik jouw bed mocht gebruiken. Mijn bed is jouw bed en jouw bed is mijn bed, niet waar? Daar zijn maten voor. Daarbij was ik erg blij om haar zoveel luxe te kunnen bieden, in plaats van haar mee te nemen naar een herberg of taverne.' Uiteindelijk was hij wel door de mand gevallen, maar Eisa leek het niet heel erg te vinden dat Matheo in eerste instantie had gelogen. 'Alle dagen met Eisa, inderdaad. Op de momenten dat we van elkaar af konden blijven, heb ik haar meegenomen naar de haven, naar de tuinen en naar de beste restaurants van de stad. Daardoor heb ik nu een lening staan bij Samuel, maar dat is het waard geweest.' Om dat geld bij elkaar te krijgen, moest hij ofwel zijn vader ofwel Silva lief aan kijken of toch eens zijn taken gaan uitvoeren in het kamp. 'Ja, ze is de zangeres van de troupe, en nee, ik ga haar niet met jou delen.' Vervolgens was Matheo één-en-al oor voor zijn vriend. Hij keek zijn vriend vervolgens enigszins bedachtzaam aan bij het zien van zijn brede grijns. Natuurlijk was hij blij dat zijn vriend het zo naar zijn zin had gehad met zijn prinsesje, maar- het bleef een prinsés. En prinsessen brachten problemen met zich mee, hoe mooi en sexy en aantrekkelijk ze ook waren, waardoor Matheo niet graag in de schoenen van zijn vriend stond. 'Voelt het niet alsof je constant op scherven moet lopen?' vroeg Matheo bezorgd, al was die toon van korte duur, want al snel ging hij jongensachtig verder: 'Hoe was ze? Is ze net zo mooi onder haar kleding als dat ze in kleding is?'

De naam die Matheo noemde deed wel een belletje rinkelen bij Silva. Het was nou niet dat die naam zeer vaak voorkwam in Tarth. 'Een lening bij Samuel?' Hij trok een sceptische wenkbrauw naar zijn vriend op en realiseerde zich toen ook dat hij informatie had die Matheo nog niet bezat. 'Ik zou maar zorgen dat je die op tijd terug betaalt. Jouw broer zou anders nog wel eens achter je aan kunnen komen.' Matheo's zus kon er nogal wat van als het op roddels aankwam en ook zij was bij hem langs gekomen om hem op een wel erg indringerige toon te vertellen waar Matheo was. In plaats van dat ze informatie uit hem had gekregen, had zij hem - waarschijnlijk perongeluk - over Arlo en Nuria verteld. 'Ik ben er namelijk erg zeker van dat Nuria de dame is over wie hij je om al dat advies vroeg.' Silva grinnikte en schudde zijn hoofd. 'Oh, dat was ook niet mijn bedoeling. Ik wilde je echter kunnen verzekeren dat jouw meisje het misschien slecht zou kunnen vinden met je beste vriend. Dat zou nogal eens voor wat problemen kunnen zorgen, want in dat geval deel ik jou niet graag.' Bij het horen van de plotse bezorgdheid rolde Silva met zijn ogen. 'Matheo, kom op, je klinkt net mijn vader. Hij heeft het over niets anders gehad.' Pas toen zijn makker door ging boog hij wat dichter naar hem toe. 'Het zou niet volgens de etiquette zijn als ik vertel wat er tussen de lakens is gebeurd, maar ik kan je verzekeren dat ze Godinnen jaloers maakt met haar schoonheid en dat ze goed weet wat ze wil.'

Matheo schudde zijn hoofd en hief zijn handen verdedigend op. ‘Die lening komt wel goed en het was het allemaal waard. Daarbij- gelukkig heb ik een rijke beste vriend,’ grijnsde hij met een blik op de man naast hem. Hij wilde meer argumenten aanbieden om Silva te overtuigen om de lening voor hem af te betalen, toen zijn mond gesnoerd werd door het nieuwtje dat Silvester had. ‘Arlo en- en Nuria?!’ riep Matheo uiteindelijk ongelovig uit. ‘Nuria die mij de taverne uit gegooid heeft? Bij de Goden, Silva. Arlo weet de vrouwen wel uit te zoeken, zeg.’ De vorige was ook al zo strikt en saai. ‘Arlo vindt altijd wel een reden om mij op mijn kop te geven. Soms denk ik dat hij meer mijn vader speelt dan mijn eigen vader.’ Hij dacht - hoopte - dat zijn vader zo nu en dan een zachte plek voor hem had. Daarbij leek hij vaak zijn kant te kiezen in discussies of argumenten in het kamp. Hoewel, hij kon ook flink op zijn kop van hem krijgen. Als hij ook zou weten wat hij de laatste dagen had uitgespookt… ‘Over jouw vader gesproken…’ Matheo grijnsde en schudde zijn hoofd. Het was een beter onderwerp voor later. De Noordelijke prinses was namelijk een stuk interessanter. ‘Misschien wil je mij niet delen, maar bij de Goden, als je ooit hulp nodig hebt om jouw prinses tevreden te houden, dan sta ik vooraan.’ Uiteindelijk sloeg hij Silva op de schouder. ‘Bij de Goden, wat ben ik blij jou hier weer te zien. Ik was bang dat het Prinsesje jou in Tyrosh zou houden.’

'Ik denk dat hij het toch iets persoonlijker op zal vatten als je de broer van zijn nieuwe meisje niet weet terug te betalen,' waarschuwde Silva hem. Het was tijdens het verblijf erg duidelijk geweest dat Matheo niet de beste reputatie had bij de taverne. Eerlijk gezegd vond Silva het ook erg verrassend dat Samuel ingestemd had met een lening. Hij dacht dus ook dat het risico voor Matheo niet alleen bij zijn oudere broer lag, maar ook bij de jongeman die best nog wel eens zou pogen om wat voordeel en winst te halen uit zijn 'vriendelijke' lening. 'Inanna weet wel beter dan haar armen te openen voor zo een schavuit zoals jij. Haar verwachtingen zijn toch net iets hoger,' grinnikte Silva tevreden. Hij zou geen gevaar lopen de prinses kwijt te raken aan zijn vriend. 'Kom op, ik laat me niet zomaar weghouden van deze verotte plek. Bovendien denk ik niet dat de Landvrouwe het snel toe zal staan dat ik zo dicht bij Inanna in de buurt woon.' Misschien vond hij het eigenlijk wel niet erg dat hun samenzijn nog enigszins gedwarsboomd werd. Hij was nog niet bereid zijn vrijheid helemaal op te geven. Maar de tijd begon te dringen. Silva voelde de brief van zijn moeder nog in zijn handen en stopte deze maar weg. Hij wilde niet te veel nadenken over de inhoud en haar eisen. Hij vroeg zich af of zijn vader geweten had wat er in die brief stond toen hij hem gaf. 'Je noemde mijn vader. Wat heeft hij gedaan? Ik had gehoopt dat hij zijn preken zou bewaren voor zijn zoon. Zeg me alsjeblieft niet dat hij geprobeerd heeft op jou in te praten?'

Matheo luisterde geïntrigeerd naar de woorden van zijn vriend. ‘Ach, Arlo wil altijd de goede gast spelen en hier vast ook wel weer in. Voordat je het weet, heeft Arlo mijn rekening afbetaald en zit ik zonder schulden.’ Het klonk als een goed plan. Hij moest er gewoon voor zorgen dat het feit dat hij een lening had enkel bij Arlo terecht kwam en niet bij zijn ouders. ‘Ach, Inanna heeft gewoon nog geen goede blik op mij geworpen. Dan zou ze namelijk meteen zien dat ik een stuk knapper ben dan haar edele prins,’ grinnikte Matheo goed bedoeld. Inanna wist nog niet wat haar te wachten stond als ze het kamp in kwam. Er waren genoeg alleenstaande mannen en vrouwen die graag elkaar achterna gingen voor een warme nacht. ‘Het is erger dan dat,’ begon Matheo ernstig, al kon hij zijn stomme grijns niet van zijn gezicht halen. ‘Jouw vader kwam vrolijk in de ochtend na Inanna’s feest jouw slaapkamer in lopen. Terwijl ik en Eisa nog in bed lagen. Naakt.’ Hij sloeg zijn hand voor zijn ogen en kon niet stoppen met lachen. ‘Hij suggereerde zelfs dat ik Inanna moest betalen. Alsof ik niet zelf een vrouw mijn bed in zou kunnen krijgen. Daarna is hij denk ik naar jou toe gegaan, gezien hij vast wel wist waar je was.’

Silva wist niet zo goed hoe hij de achteloze woorden van zijn vriend moest interpreteren over zijn broer. Het deed hem aan zijn grote zus denken en hoe vaak ze zijn vuile klusjes wel niet opgeruimd had. Ze kon nog zo hard stellen dat hij zijn eigen zaken moest regelen, als hij het echter lief genoeg vroeg- Maar dat was voor haar geduld opgeraakt was geweest en voor ze zo druk was geworden met wat ze dan ook deed. Hij ging er van uit dat hun moeder er ook graag een stokje tussen stak. Silva gaf Matheo lachend een flinke duw. Met een andere vrouw had hij er misschien wel aan gedacht dat haar ogen op zijn makker konden vallen. Dat was wel zeker eerder gebeurd. Silva wist alleen ook dat Inanna's aandacht voor hem anders was, net zoals zijn eigen gevoelens naar haar. 'Wat?' Hij keek Matheo plots vol afgrijnzen aan. 'Verdomme, ik zweer het je, hij doet net alsof hij alles mag!' Het ergste was nog wel dat zijn vader het blijkbaar zo normaal vond, dat hij het hem niet eens gezegd had toen hij later op die dag inderdaad ook voor zijn neus had gestaan. Gelukkig had hij nog het decorum gehad om niet ook Inanna's vertrekken binnen te stormen. Hoewel dat misschien meer te maken had met het feit dat de Landvrouwe hen beiden direct het paleis uit zou schoppen. 'Mijn excuses voor mijn idiote vader.' Matheo mocht er misschien om lachen, het koste Silva nog een tel om er ook de grap van in te zien. 'Je moet die Eisa wel erg goed behandeld hebben dat ze niet meteen weggerend is. Of ze heeft een heel goed gevoel voor humor.' Zelfs hij kon in zien dat het nogal een schok moest zijn dat notabene de Koning je naakt vindt in het bed van zijn zoon en je dan aanziet als een vrouw van de nacht. 'Onze ouders zijn aan het doorslaan,' verzuchtte Silva plots en wreef verwoed door zijn korte haren. 'Is het niet tot hen doorgedrongen dat we op leeftijd nu zijn?'

Matheo lachte maar hard om zijn eigen ongemak met de hele situatie rondom de Koning niet te hoeven tonen. Het was meer uitzondering dan regel dat Matheo zijn goede vriend als zoon van de Koning en Koningin van Tarth zag. Meestal besloot hij dat hele belangrijke detail te negeren. 'Hij mag ook alles, Silva. Hij is de Koning,' herinnerde hij zijn vriend. Het was natuurlijk niet zo dat een Koning overal mee weg kwam, maar Silva zou weten wat hij bedoelde. 'Het is niet erg. Eisa kon er hard om lachen en het was een mooie reden om op een andere plek het nog eens over te doen,' grijnsde hij, 'zonder onderbreking van een Koning. Ofwel mijn ouders, broer en zussen.' Over ouders gesproken... Met een grimas keek hij naar het kampvuur en wreef hij langs zijn dikke haren. De vrolijkheid en geamuseerdheid van eerder voelde hij niet meer. De ernst in Silva's woorden besefte Matheo namelijk ook maar al te goed. 'Er is een reden dat ik bij jou ben en mijn gezicht nog niet heb laten zien bij mij thuis,' mompelde Matheo, terwijl hij wat takjes van de grond pakte en deze in het vuur hield. 'Al zou ik ook niet in jouw schoenen willen staan. Ik vind jouw moeder nog steeds doodeng. Al mag jij mij ook best wat geld uit lenen als ik op straat word gezet door mijn ouders. Ik ben namelijk vrij blut.' Silva zou dan ten minste nog bij Innana terecht kunnen. Maar waar kon Matheo naartoe als hij het kamp uit gezet werd?

Silva slaakte een geergerde zucht toen Matheo hem er aan herinnerde wie zijn vader was. De ergernis was niet op zijn vriend gericht, maar op hoe vaak dat al had moeten horen. Hij was er ook vrij zeker van dat zijn vader die redenering vaak genoeg gebruikt had om hem iets te verbieden. Hij had wat dat betrof wel elke reden onder de zon gehoord als zijn ouders weer een poging deden hem te sturen of straffen op te leggen. Silva had er een sport van gemaakt om elke vorm van autoriteit te ondermijnen. Hij had echter ook gemerkt, net zoals Matheo als hij zijn woorden zo eens hoorde, dat het deze keer anders was. 'Geloof me als ik zeg dat ik je goed begrijp,' verzuchtte Silva. 'Zolang ik toegang heb tot al mijn geld, leen ik het je graag. Maar-' Hij twijfelde enigszins of hij dit nu wel moest delen. Silvester besloot de zorgen van zijn schouders te schudden en greep Matheo bij zijn schouder. 'Verdomme, klinkt het nou alsof ze op ons aan het doordringen zijn? We hebben net een heel erg succesvol bezoek achter de rug in Tyrosh en nu zitten we hier als twee knuppels te doen alsof we iets aan moeten trekken van al dat constante gezeik!' Hij was op gesprongen en trapte tegen Matheo's voet om hem ook overeind te krijgen. 'We doen gewoon waar we goed in zijn: een potje vechten, goed eten, en wat plezier opzoeken. En misschien slaan we gewoon iets minder vaak onze poetsbeurten over en laat jij onze overste eens zien hoe verdomd goed je bent met dat zwaard van je.'

Matheo voelde zich opgezweept door de woorden van zijn goede vriend. ‘Precies, we hebben niets fout gedaan in Tyrosh. Wij hebben ons gedragen in het paleis en onze dames met respect behandeld. Nu zijn we weer braaf in het kamp en weten ze nog steeds iets te klagen te hebben.’ Matheo accepteerde de trap van zijn vriend en sprong vervolgens ook op, om Silva’s shirt vast te pakken en hem doordringend aan te kijken. ‘Ik laat die verdomde overste zien hoe ze niet zonder mij kunnen. Het kamp heeft een nieuwe generatie Barnes nodig met een hoge rang. En jij laat jouw vader zien dat hij ongelijk heeft met zijn woorden.’ Hij sloeg Silva motiverend op zijn schouder en grijnsde brutaal. ‘Ik ga zo mijn gezicht laten zien bij mijn familie, maar vanavond wil ik wel ons succes van Tyrosh vieren. Zullen we naar onze taverne gaan? Jij bent nu misschien verbonden aan Inanna, maar ik ben nog vrij. En wat jouw prinsesje niet weet…’ Hij keek zijn vriend hierbij afwachtend aan.

Silva was nogal opgelucht dat Matheo mee ging in zijn poging om de sfeer om te laten slaan. Ze hadden het wel eens vaker gehad over de teleurstellingen die ze zogenaamd waren voor hun ouders, maar een diep gesprek hadden ze er niet altijd over. Ze kwamen liever met een oplossing om zichzelf te vermaken dan bij de pakken neer te gaan zitten. Misschien moesten ze deze keer die energie ook maar een beetje inzetten om beter hun best te doen in de ogen van anderen. Silva wist daarnaast dat hij dat niet enkel voor zijn ouders zou doen en hun dreigementen, maar ook voor Inanna. Ze zou hem hier bezoeken en als hij dan als een of andere nietsnut overkwam had ze zo geen trek meer in hem. In het kamp had hij niet het geluk dat hij met een mooi pak en heel wat charmes allerlei adel en hofleden om de vinger kon winden. 'Succes dan,' lachte Silva verrast. Matheo leek de confrontatie ditmaal niet te lang op zich te laten wachten. 'Ik wacht in de taverne op je om van de drank te genieten, maar de vrouwen zijn voor jou.' Hij legde nog een hand op zijn schouder en kneep er kort in voor hem al grijnzend een duwtje in de goede richting gaf.