De vertrekken van Augustus

Kain trok een wenkbrauw op bij het horen van Eddards ongelovige toon. 'Als tijdelijke inwoner van het Zuiden zou je toch moeten weten dat er beren in de bergen bevinden. Ken je niet de verhalen van landheer Don die met beren worstelde?' Het waren verhalen geweest die aan de kinderen verteld werden om ervoor te zorgen dat ze niet de bergen in zouden trekken. Het had Kain echter nooit ervan weerhouden: ook hij dacht dat het broodje aap verhalen waren. 'Ach, ik ken nog wel wat leuke activiteiten in het donker,' grinnikte Kain met een knipoog naar Augustus, waarna hij wachtte tot Gus door liep en hij zelf achter de twee mannen liep. Dichter naar de universiteit toe wilde hij beter op de omgeving letten. Wie weet wat voor fanatici daar rondliepen. 'Ik zal jullie in de universiteit trouwens jullie gang laten gaan. Ik vrees dat ik toch niet veel hulp kan bieden,' praatte Kain verder.

Augustus keek Eddard met een grijns aan. 'Voor het donker thuis? Wauw, ik wist niet dat ik een avondklok had.' grapte hij, terwijl hij toch zijn pas versnelde. Hij wilde graag zien hoe de universiteit eruit zag en hij was erg nieuwsgierig naar de boeken die er stonden. Toen er wederom een opmerking van Kain kwam - die Augustus ditmaal wel goed kon plaatsen, maar zich daardoor des te ongemakkelijker voelde - kuchte Augustus kort en gaf hij maar een klein glimlachje naar Kain - bij gebrek aan betere woorden of handelingen. 'Oh- oké, ja natuurlijk. Al denk ik dat we je hulp wel goed kunnen gebruiken - zonder jou verdwalen we waarschijnlijk hopeloos.' lachte hij en haalde een hand door zijn net iets te lange haren heen. Hij moest het hoog nodig weer eens afknippen, al had hij er de laatste paar weken geen tijd voor gevonden. Wellicht dat hij het aan zijn moeder kon vragen of ze het binnenkort eens wilde doen.

Eddard dacht grijnzend terug aan de verhalen van de heer Rabbion. Zijn vader sprak veel over de man. Hoe door en door Rabbion hij was en hoe ongelooflijk koppig. Iets wat zijn moeder van hem had geërfd zei hij dan altijd. Hij moest lachen toen hij zag dat Augustus er plezier om had dat hij zojuist had gezegd dat ze maar op tijd terug moesten zijn. Hij had het wel gemeend. 'Niet veel hulp? Ik dacht dat je ons ook nog wel rond kon leiden? Die toren laten zien?' Verrast keek hij de wachter aan. Misschien had hij wel zijn eigen dingen te doen bij de universiteit. 'Ik weet alleen het plan van de bibliotheek, niet de rest. Maar ik denk dat we het wel moeten redden,' besloot hij dus maar. Hij wilde Kain nou ook niet meer dwars zetten door hem niet eens zijn gang te laten gaan. Hij had hem al in wat ongemak gebracht door niet te vertellen dat de prins mee ging.

Kain stopte zijn handen in zijn zakken en keek de twee schuldbewust aan. 'Ik wil jullie heel graag een rondleiding geven, maar alleen als jullie er tijd voor hebben. Ik weet niet of Ed je het al heeft verteld, Gus, maar er zijn een zó véél boeken. En vast een hoop die jullie interessant gaan vinden.' Het was niet zo dat Kain geen rondleiding wilde geven, maar hij wilde gewoonweg niet dat ze uit beleefdheid bij hem zouden blijven. Vooral omdat hij had gemerkt dat er wel iets speelde tussen de twee mannen. 'Dus het is aan jullie!' zei hij nog over zijn schouder heen, toen plotseling de imposante gestalte van de volksuniversiteit uit het niets verscheen. Het torentje waar hij over had gesproken was duidelijk te zien en het was een drukte van jewelste eromheen. De vele mensen maakte hem ietwat nerveus en onbewust zocht hij naar al zijn verstopte dolken in zijn kleding. 'Kom, ik weet een rustigere ingang,' zei Kain, terwijl hij de twee mannen bij hun arm vast pakte en zo door de drukte leidde.

'Anders gaan we eerst naar de bibliotheek en kijken we naderhand of er nog tijd is voor een rondleiding?' stelde Augustus voor en keek de mannen aan. 'En anders dan hebben we de rondleiding nog te goed voor een andere keer.' voegde hij er nog met een glimlach aan toe en liet zich naar een rustigere ingang leiden die wat meer aan de zijkant van het gebouw lag. 'Je komt hier zeker wel vaak dat je al deze tussenweggetjes weer?' Nieuwsgierig keek hij naar Kain. Ergens vond hij het best curieus dat een man die niet kon lezen en schrijven zoveel tijd doorbracht in een volksuniversiteit, maar het was iets waar hij maar niet over door zou vragen. Wellicht dat het hem in verlegenheid zou brengen - of ongemak zou opleveren en die wilde Augustus niet veroorzaken. Toen ze de universiteit binnenliepen viel Augustus zijn mond haast open van verbazing. Van de buitenkant was het gebouw niet erg bijzonder. Het was wel groot, maar daar was alles mee gezegd. De binnenkant was echter een ander verhaal: op de muren hingen wandtapijten die allerlei verhalen uit allerlei culturen vertelde. Daarnaast kon hij nu al zien hoeveel boeken de bibliotheek in zijn bezit had en dat was niet niets. 'Waarom wist ik niet eerder van deze plek?' merkte Augustus op, misschien meer tegen zichzelf dan tegen de andere mannen.

'Dat lijkt me een prima idee. Eerst werk, dan plezier.' Eddard glimlachte breed naar Augustus en Kain. Hij volgde de wachter op de voet toen hij voorstelde een rustigere ingang te nemen. Ondanks dat hij al eerder in het gebouw was geweest was ook hij toch weer overrompeld door wat er te zien was. Het was niets zoals de rijkdom van het paleis, het goud en al die versiersels, maar het straalde gewoon de kennis uit die er te vinden was. Toen hij zelf in het rond gekeken had, merkte hij met een lach op dat Augustus compleet ingenomen was door de plek. Grinnikend stootte hij Kain aan en wees naar de prins die zijn ogen uit keek. Terwijl Augustus rond keek, legde hij een hand op de arm van de wachter. 'Bedankt al vast voor het mee lopen naar de plek. We kunnen wel afspreken dat we hier terug zijn als de zon onder begint te gaan?' Kort glimlachte hij nog naar hem en liep toen terug naar Augustus om hem de weg naar de bibliotheek te wijzen. 'Kom op, als je hier je ogen al uit kijkt, wacht maar tot je de stapels boeken ziet!'

'Ik bedoel- deze plek is nu al geweldig.' lachte Augustus verrast en keek Eddard aan. 'Je hebt me nu echt onwijs gemaakt naar die bibliotheek.' gaf hij eerlijk toe en keek achterom om te kijken wat Kain deed. Hij zag echter dat de wachter al een andere weg in sloeg en focuste zijn aandacht weer op Eddard. 'Ik snap niet dat ik deze plek niet eerder heb ontdekt...' Het maakte hem nog steeds een beetje sprakeloos: al die indrukken van de universiteit. Hij vond het nu al een fascinerende plek en hij kon zichzelf hier dan ook uren zien rondlopen om alle hoeken en gaten van het gebouw te ontdekken. Natuurlijk was hij het meest nieuwsgierig naar de bibliotheek en alle boeken. Augustus was echter zo onder de indruk dat hij het doel van deze trip alweer bijna vergeten was. Braaf volgde hij Eddard die hen de weg leidde naar de bibliotheek. Eddard had gelijk gehad toen hij zei dat Augustus zijn ogen uit zou kijken bij alle boeken. Zijn mond viel dan ook haast van verbazing open. 'Dit is echt- wauw...'

Ed wist niet goed wat hij een plezieriger spektakel vond: de bibliotheek zelf die hij al eens had gezien of Augustus die het voor het eerst zag. Lachend legde hij een hand op de schouder van Augustus en maande hem zo om verder te lopen. Hij wilde hem maar meteen richting de sectie leiden waar hij het boek gevonden had, maar zou hem ook niet de verbazing ontzeggen. 'Wat ik de vorige keer uit heb kunnen vogelen is dat de boeken gearrangeerd staan op studiegebied. Filosofie is daar ergens-' Hij wees in de richting waar hij de vorige keer verdiept was geraakt in enkele filosofische werken. 'En een stukje verderop is een hele sectie gewijd aan de schrijfkunst.' Ze liepen een stuk verder zodat ze er vanzelf uit zouden komen. Hij werd er zelf al enthousiast van als hij dacht aan hoe Augustus de boeken vol dichtkunst moest vinden. 'Kijk, dit zijn de ballades uit het Zuiden, de poëzie die er geschreven werd tijdens de hoogtij van de regio. En dat is een deel vol met dichtbundels uit het Noorden van de vorige eeuw tijdens de rebellie en-' Ed hield zich uiteindelijk maar stil zodat de prins zelf rond kon kijken.

'Schrijfkunst?' herhaalde Augustus verbaast, met een glimlach op zijn gezicht. De boeken in de bibliotheek van het paleis gingen voornamelijk over de politiek en hoewel ze ook verscheidene boeken hadden over de schrijfkunst, tipte het niet bij de collectie die hij hier voor zijn neus geschoven kreeg. 'Volgens mij ben ik hier nog wel even zoet.' grinnikte hij, terwijl hij zijn vingers langs de ruggen van een aantal boeken liet glijden. Hij zag nu al een aantal titels die hij graag zou willen verslinden en hoewel dat niet was waarvoor hij hier kwam, kon Augustus het toch niet laten om er eentje uit de kast te pakken en open te slaan. 'Geloof me alsjeblieft als ik zeg dat ik je eeuwig dankbaar ben dat je me deze plek hebt laten zien.' lachte hij en sloeg het boek dicht om het terug te zetten. Hij zou hier nog wel eens op zijn gemakt terugkomen om deze hele sectie uit te kammen. 'Het is echt- wauw, overweldigend is misschien nog niet eens sterk genoeg om het te omschrijven.' Augustus was echt overrompeld door alles wat hij hier zag. 'Het is nog tien keer beter dan de bibliotheek in het paleis- wat zeg ik je, honderd keer beter...' Dit waren de soort boeken die hij wilde lezen: boeken van schrijvers van over de hele wereld, niet alleen de adel.

Eddard kon alleen maar lachen om de houding van Augustus en hoe hij verrassing op verrassing gestapeld kreeg. Hij had er vast ook zo uit gezien toen hij binnen was geraakt en met even grote ogen en een open mond rond liep. 'Het is ongelooflijk niet? Dat zoiets zich heeft kunnen vormen in Evenfall zonder dat het echt wijd en zijd bekend is.' Hij glimlachte vervolgens naar Augustus en wuifde zijn bedankjes weg. 'Het is me een plezier.' Het was die blik in de ogen van de prins die dit het nog meer waard maakten. Zelf had hij ook een kleine bundel gevonden die hem interesseerde en bekeek hij de donker groene kaft aandachtig. Het was een verzameling ballades van de bergvolkeren in het Zuiden. Hij stak het boek onder zijn arm zodat hij het later uit kon lenen bij één van de bibliothecarissen en stapte toen op Augustus af om over zijn schouder mee te kijken. 'Het zijn ook werkelijk waar prachtige uitgaves.' Hij reikte langs de prins heen om een robijnrode rug aan te raken. Het was van een zachte stof met goudraad geborduurde symbolen. 'Het is Quandaïs, niet?' vroeg hij zacht vol bewondering voor het fijne werk. Ondanks dat hij hier voor genoten had van Augustus die zichzelf langzaam verloor in de pracht van de bibliotheek, begon hij nu zelf ook te vergeten waarom ze daar waren.

Augustus pakte het boek van Eddard over en knikte toen hij de woorden op papier zag. Het was inderdaad Quandaïs, al moest hij toegeven dat hij enkel de basis kende. Ooit had hij het willen leren, maar na een tijdje had hij zijn aandacht ervoor verloren. Het was niet lang daarna dat hij was begonnen met zich te verdiepen in de dicht- en schrijfkunst. 'Volgens mij is het een gedicht over de zee- of misschien staat hier de golven, ik weet het niet zeker.' Quandaïs was een moeilijke taal, die grammaticaal erg verschilde van zijn moedertaal en hoewel hij het ergens nog wel eens wilde oppikken, had hij er nu de tijd niet voor. Gefascineerd door alles liep Augustus een kast verder, waar hij een met leer omhuld boek uit de kast trok en met zijn vingers over de ingegraveerde letters gleed. Het was een in een taal die hij niet kende, maar om één of andere reden fascineerde het boek hem toch. Plots werd hij weer door zichzelf herinnert waarvoor hij naar de Universiteit was gekomen, waarna hij het boek terugzette en zich naar Eddard draaide. 'Waar had je dat andere boek gevonden, dat wat je me laatst hebt gebracht?'

Eddard luisterde bewonderend hoe Augustus vertelde waar het gedicht waarschijnlijk over ging. Hij had zelf amper andere talen geleerd, behalve de vele dialecten die ze tegen waren gekomen op hun reizen. Hij las de ruggen van enkele boeken en trok er nog één paar uit de kast om ze te bekijken, tot hij besefte dat maar eens door moesten gaan. Toen hij naar Augustus keek wilde hij hem echter niet uit zijn bubbel trekken. Met een glimlach bekeek hij de prins toen hij nog een ander boek uit de kast pakte en het aandachtig bekeek. Hij kon maar slecht beslissen of de boeken hem meer interesseerde of de fascinatie waarmee de andere man de boeken in zich op nam. Toen Augustus zich plots weer naar hem omdraaide schoten zijn ogen weg en krabde hij aan zijn kaak. 'Eh, ja- Het was deze kant op.' Hij ging de prins voor richting de hoek waar hij de medische boeken had gevonden de laatste keer dat hij hier was geweest.

Augustus liep achter Eddard aan richting de sectie met de medische boeken. Hij was erg benieuwd wat en hoeveel hij daar zou aantreffen. De boeken de die zijn Septon en de geneesheren hem gegeven hadden waren volgens hen de meest uitgebreide boeken over ziektebeelden in Tarth, maar dat was iets wat Augustus weigerde te geloven: er moest een boek zijn die Tobias zijn toestand kon verklaren. Toen hij de hoek om liep en bij de medische sectie aankwam was hij enigszins teleurgesteld. Hij had gehoopt dat het meer boeken waren, maar al snel herinnerde hij zichzelf eraan dat meer niet altijd beter was. Toen hij een snelle blik wierp op de titels kon hij al snel zien dat er een hoop boeken tussen stonden over onderwerpen die hij nog niet eerder tegen was gekomen. Dat gaf hem in ieder geval hoop dat hij hier iets kon vinden. Het eerste het beste interessante boek dat hij zag trok hij uit de kast. Het was niet groot - in vergelijking met de andere boeken kon je het misschien zelfs klein noemen - maar het onderwerp leek Augustus meer dan geschikt om mee te beginnen: oorzaken van hoofdpijn. 'Ik wil je nogmaals bedanken- echt, als ik hier iets vind wat Tobias kan helpen dan-' Hij wist niet wat hij dan zou doen, maar hij zou voor eeuwig in het krijt staan bij Eddard.

Eddard stond enkele tellen naar de boeken te kijken, maar wist zelf niet goed waar hij kon beginnen. Hij zag dat de tafel die in deze hoek stond maar een enkele stoel had en dus zocht hij er nog maar één bij zodat ze beiden de tafel konden gebruiken. Toen hij terug was zag hij dat de prins al een boek in zijn handen had en kwam hij zelf ook maar bij de sectie waar Augustus voor stond kijken. Hij trok er een dun boekje tussenuit en liep al naar de tafel om het daar open te slaan. Hij had geen idee of hij er wel genoeg verstand van had om dit door te lezen, maar hij zou het wel proberen. Ed keek op toen Augustus hem weer eens bedankte en lachend schudde hij zijn hoofd. 'Gus- Augustus, alsjeblieft, stop met me te bedanken. Ik ben heel blij dat ik zelfs maar een beetje kan helpen, oké?' Hij wilde helemaal niets terug voor zijn verdiensten als hij wat hij deed al dat kon noemen. Bovendien was hij er niet erg van overtuigd dat ze werkelijk dé oplossing zouden vinden. Wellicht was er een medicijn dat zijn pijn zou kunnen verlichten, maar Tobias genezen? Eddard vond het een sterke gedachte.

Augustus knikte. 'Toch bedankt.' zei hij nog snel met een glimlach voor hij ging zitten en het boek open sloeg om de index te lezen. Wellicht zou dit boek hem geen oplossing kunnen bieden, maar hij hoopte dat het hem verder hielp om zijn zoektocht te versmallen, zodat hij gerichter kon zoeken en niet zoals nu als een kip zonder kop maar boeken uit de kast trok in de hoop dat hij iets kon vinden. 'In dat boek wat jij me destijds hebt gegeven, stond iets over een ziekte waarbij hoofdpijn een duidelijk component was, maar de oorzaak lag zelf niet bij het hoofd...' vertelde hij en bladerde zijn eigen boek door. 'Dat heeft me aan het denken gezet. Iedereen heeft tot nu toe de oorzaak gezocht bij het hoofd, maar wat als de hoofdpijn juist het gevolg is van iets wat helemaal niet in het hoofd zit? Dat het slechts een symptoom is van iets anders?' Hij wist niet of hij gelijk had, al hoopte hij dat dit boek hem verder in de goede richting kon sturen.

Eddard glimlachte en dook toen in zijn eigen boek tot Augustus zijn bedenkingen uit sprak. Hij nam het goed in zich op om zo gerichter te kunnen zoeken, maar al snel voelde hij dat hij niet echt vooruit kwam. Soms moest hij Augustus om hulp vragen, maar dat leidde de prins slechts af van zijn werk dus stopte hij daar uiteindelijk mee. In plaats van de boeken te lezen begon hij dus maar te bestuderen wat er op de planken stond zodat hij ze klaar kon leggen voor Augustus. Na een tijdje terwijl Augustus in de boeken verzonken was, ging hij er ook maar op uit om wat verfrissing te vinden en kwam hij terug met twee mokken wijn en water. Om de man niet te laten schrikken legde hij voorzichtig een arm op zijn schouder. 'Je zou wat moeten drinken en eten.' Er mocht geen eten de bibliotheek in, maar Ed had wat in zijn mouwen mee gesmokkeld en hield Gus een stuk brood met een stuk kaas voor. Als hij dan niet kon helpen met het lezen, kon het wellicht zo wel.

Het eerste boek dat Augustus uit de kast had gepakt, had hem inderdaad een stuk wijzer gemaakt. Hij had over verschillende oorzaken van hoofdpijnen gelezen en dat het veroorzaakt kon worden door je leefstijl, je hart en vele andere dingen. Er waren al een aantal oorzaken die Augustus van zijn lijstje af had kunnen strepen en de overgebleven oorzaken had hij op een stuk perkament gekrabbeld, zodat hij in die gebieden meer leeswerk kon verrichten. Hij was zo gefocust op zijn taak, dat hij niet doorhad hoe snel de tijd voorbij ging. Pas toen hij een hand op zijn schouder voelde, keek hij op en zag hij Eddard staan. Bij het horen van zijn woorden knikte hij en pakte hij het stuk brood en de kaas van hem over, om wat ervan te eten. 'Bedankt, bij de goden hoe laat is het wel niet?' Nu pas merkte hij hoe stijf zijn benen en rug aanvoelde, dus stond hij op en strekte hij zich uit.

Eddard moest zacht lachen en wierp een blik over zijn schouder om er zeker van te zijn dat niemand hen met het eten zag. Hij dronk zelf wat van zijn wijn en ging toen weer aan de tafel zitten. 'Het is laat, maar de universiteit is tot nog later open. Dus we kunnen langer blijven. Maar ik heb net ook gezorgd wat enkele boeken kunnen lenen, zodat je niet hier tot in de nacht aan het werk hoeft te zijn.' Glimlachend wapperde hij met het stuk perkament waarop zijn lenersbewijs stond. Hij nam nog een slok van de wijn en keek naar de boeken waar Augustus al doorheen was gekomen in de tijd dat ze hier waren. 'Stond er iets behulpzaam in?' Benieuwd schoof hij het open boek naar zich toe en keek kort de bladzijde over, maar zijn blik gleed al snel weer naar de prins. Het verbaasde hem hoe gedreven Augustus kon blijven. Je kon zien dat hij amper sliep en toch zat hij iedere dag weer in de boeken. Eddard had hem er vaak genoeg om te weten hoeveel tijd hij er in stopte. Ed geloofde niet dat hij ooit ergens ooit zo voor gedreven was.

Augustus dronk gulzig van de wijn - nu hij dronk had hij pas door hoe dorstig hij al die tijd al was en nam vervolgens nog een hap uit het stuk brood. Toen Eddard hem vertelde dat hij ervoor had gezorgd dat ze wat boeken mee terug konden nemen naar het paleis, glimlachte Augustus dankbaar. 'Je bent echt fantastisch, Ed. Ik meen het.' zei hij, met nog steeds dezelfde dankbare glimlach op zijn gezicht. 'Zonder jou was ik verhongerd, uitgedroogd en had ik geen boeken gehad om mee te nemen naar het paleis.' grapte hij en keek naar het boek wat hij open had liggen. 'Ik heb hier en daar wel wat dingen gevonden die me hopelijk verder op weg kunnen helpen. Ik heb hier gevonden over problemen met het hart die hoofdpijn kunnen veroorzaken. Ik had er in de andere boeken nog nooit iets over gelezen.' vertelde hij. Hij herkende een aantal van de symptomen goed terug bij Tobias, maar er stonden ook symptomen genoemd die Tobias niet liet zien, waardoor hij twijfelde of dit wel was waar hij naar zocht. 'Helaas staat er in het boek niet hoe het probleem opgelost kan worden, dat probeer ik nu te vinden. Ik dacht dat we dat misschien konden uitproberen, het is het proberen waard...'

Eddard voelde dat zijn glimlach vanzelf breder werd bij de woorden van Augustus maar wuifde ze in verlegenheid gebracht weg. Het was echt niet dat hij nou zo veel deed in vergelijking met wat Augustus voor elkaar kreeg. En hij deed het erg graag voor hem begon hij nu meer en meer in te zien. 'Oké, nou dat is een begin! Wat als-' Hij was weer opgesprongen van de stoel en geen door de stapel heen die hij had klaar gelegd. 'Ik had daarnet een boek gezien met slecht methoden om bepaalde zaken te behandelen. Misschien staat daar wel iets in.' Hij moest de helft van de boeken aan de kant leggen om uiteindelijk bijna onderop het boek te vinden dat hij bedoelde. Ed schoof het vervolgens naar Augustus toe. Het zag er in eerste instantie nogal amateuristisch uit. Het handschrift aan de binnenkant was moeilijk leesbaar en de tekeningen waren enkel schetsen. Hij dacht dat het misschien een notitie of schets boek was meer dan een echt gepubliceerd werk. Maar dat waren de wonderen van de bibliotheek in de volksuniversiteit.

Geïnteresseerd nam Augustus het boek van Eddard over en bladerde er doorheen. Het was niet geschreven met dezelfde netheid als de meeste boeken. Het leken eerder aantekeningen te zijn van een geneesheer dan dat het daadwerkelijk een boek was met als einddoel publiciteit. Dat bekende echter niet dat er geen nuttige informatie in zou staan. 'Wauw, ik heb nog nooit zoiets als dit gezien.' mompelde Augustus, terwijl hij door de aantekeningen heen bladerde. 'Deze neem ik sowieso mee naar het paleis.' Augustus had goede hoop dat hij in dit boek iets zou vinden wat hij kon gebruiken. 'Ik zou je echt graag willen bedanken voor dit alles.' begon Augustus nadat hij het boek op het bureau had neergelegd. 'Al weet ik niet goed hoe...' bekende hij en keek Eddard ietwat verontschuldigend aan. 'Dus, nou ja mocht er iets zijn wat je graag zou willen- wat ik in ieder geval voor je kan regelen, dan moet je het maar zeggen.' Eddard realiseerde zich waarschijnlijk niet hoeveel dit voor hem betekende, het feit dat hij niet alleen stond in zijn zoektocht was Augustus al heel veel waard.

Eddard keek de prins met een fronsende blik aan en leunde toen over het bureau om zijn beide handen op zijn schouders te leggen. 'Gus- Augustus, je hoeft me niet te bedanken. Hoe vaak moet ik je dat nog zeggen?' Hij glimlachte zwakjes. Aan de ene kant vond hij het aandoenlijk dat Augustus hem zo graag wilde bedanken, maar aan de andere kant deerde het hem ook dat de man dacht dat hij hem met iets terug moest betalen. Snapte hij dan niet dat Eddard hem wilde helpen? 'Natuurlijk hoef je me niets terug te geven. Je bent een vriend, dit is wat vrienden doen.' Kort keek hij Augustus aan maar liet hem toen weer los. Misschien had hij het zich wel ingebeeld dat ze vrienden waren geworden in de tijd dat Ed naar Evenfall verhuisd was. Zijn moeder had het hem al vaak genoeg verteld dat hij soms te snel mensen vertrouwde en te gemakkelijk was in het maken van vrienden. Teleurgesteld was hij terug op zijn stoel gaan zitten en keek naar de boeken. 'Wellicht kun je nu beter uit zoeken welke boeken je mee terug wil nemen. Het is misschien maar goed om zo terug te gaan.'

Augustus haalde zijn schouders op. Hij had altijd van zijn ouders geleerd dat als iemand iets deed, je moest proberen om iets goeds terug te doen voor de persoon. Dat is waar Augustus zijn leven lang aan probeerde trouw te blijven. Kort keek Augustus naar het boek dat voor hem open lag en, maar keek terug naar Eddard toen hij begon over het feit dat hij het had gedaan als vriendschappelijk gebaar. Naast zijn broers had Augustus nooit echt vrienden gehad, hij was altijd op zichzelf geweest. Hij had geen vriendschap zoals Iwan en Nadine hadden en eigenlijk had hij dat in al die jaren nooit echt gemist. Hij had genoeg aan het gezelschap van zijn broers gehad. Toch knikte hij met een glimlach. 'Dat is wat vrienden doen...' herhaalde hij. 'In dat geval... bedankt voor je hulp.' Hij sloot het boek van net en legde het aan de zijkant van het bureau neer, naast de stapel boeken waar hij niets in had gevonden. 'Misschien is dat een goed idee, ja. Ik heb echt geen idee hoe lang we hier hebben gezeten.' Augustus pakte wat boeken waar hij wat notities uit had opgeschreven en legde die hij het boek vol aantekeningen. 'Heb jij nog dingen gezien die je mee wilt nemen?'

Eddard glimlachte zwak toen Augustus zijn woorden over vrienden herhaalde, maar zei er niets meer over. Het zat hem nog dwars dat de prins hem niet gewoon liet helpen. Of misschien wist Ed gewoon niet hoe hij moest vragen om wat hij echt terug wilde hebben van Augustus. Ed knikte vervolgens en liet het boek dat hij al een tijdje meegedragen had zien. Vervolgens zorgden ze dat ze de stapel boeken klaar hadden om mee te nemen. Ed probeerde Kain nog te vinden, maar besloot uiteindelijk hem later maar een bericht te sturen. De wachter zou ook wel begrijpen dat ze terug moesten naar het paleis. Het kostte wat overtuiging om de bibliothecaris hen de hele stapel mee te laten nemen, maar uiteindelijk kreeg Eddard hem wel gecharmeerd zodat ze met de flinke stapel boeken op weg terug naar het paleis waren.

Nieuw

Het had Eddard enkele dagen gekost om naar de vertrekken van de prins te gaan. Al vanaf het moment dat hij de eerste letter had gelezen, had Ed geweten dat de verzen die hij op zijn bureau had gevonden van Augustus afkomstig waren. Dat het een paar dagen had geduurd om ook werkelijk aan te kloppen bij de prins had er dus niet aan gelegen dat hij twijfelde aan de schrijver van de woorden. Hij had echter zijn moed bij elkaar moeten schrapen, zijn gedachten aaneen moeten rijgen en bovendien had het hem maar wat moeite gekost om tijd vrij te maken. Toen hem die avond verteld werd dat de vergadering verzet was naar de volgende dag, had maar snel de beslissing gemaakt dan te gaan. Het zou een stuk ongemakkelijker worden als de prins en hij elkaar toevallig tegen zouden komen en die kan werd steeds groter naarmate hij het langer liet hangen. Zonder er nog te veel gedachten aan vuil te maken was hij van de werkkamers naar de vertrekken van de prinsen gelopen en klopte hij nu in zijn uniform en met een stapel papieren aan bij de prins.